Poznaję po słowach, że nic do Ciebie już nie czuję. 

Twoje zdrowie, bo

na nasze już za późno. 

Gdyby nas szukać to tamtego dnia pod bardzo jasnym niebem, gubiących się w lesie, gdzie strach miał wielkie oczy, a później już tylko coraz większe nic na najbardziej nieznanej z dróg.

Wymykasz się wszystkim moim słowom. Co ja zrobię, gdy nawet kropki stracą chęć stawania za Twoim imieniem? A może tak właśnie objawia się wolność. Może tak właśnie powinnam wiedzieć, że moje serce wcale nie tęskni, a zwyczajnie przywykło do tęsknoty. 

I bądź tu mądra i pisz wiersze. 

- Ojciec powiedział mi kiedyś, że moje malunki są totalnie do bani.
- I na pewno przestałeś malować na jakiś czas.
- Nie chciało mi się, po co miałem to robić, jeśli ktoś uważał, że są gówno warte.
- No więc widzisz, to jest właśnie pierwsza zasada dorastania, której musisz przestrzegać, kiedy jesteś rodzicem.
- Żeby zabić w dziecku cały zapał i chęć tworzenia?
- Głupek. Kiedy będziemy mieć dzieci i będą malować, rysować, śpiewać, pisać, czy nawet srać i uważać to za formę sztuki nad wszystkim będziemy się bezgranicznie rozpływać, rozumiesz?
- Nawet jeśli będzie to największy syf świata?
- Nawet. Będziemy to uważać za największe dzieło na świecie i wmawiać mu to każdego dnia. Kiedy uczysz się chodzić też na początku nie masz o tym pojęcia i lądujesz na ziemi setki razy. I co z tego, nie sprawia to, że dzieci tracą chęci. Uczą się, próbują, próbują i bang - pewnego dnia robią to już idealnie. Będziemy mówić, że wszystko co robi jest najpiękniejsze i najcudowniejsze, aż sam czy sama w to uwierzy i naprawdę tak będzie.
- Wychowamy egoistów.
- Nie obchodzi mnie to, tak długo jak wychowamy szczęśliwych ludzi.


(z księgi moich snów)

♫ Noah Gundersen - First Defeat

Przez cały ten czas, kiedy byłam tu nieobecna zapełniłam słowami stos zeszytów. Dzięki Bogu, że zapisuję to wszystko, bo jest tyle pięknych rzeczy, o których z pewnością szybko bym zapomniała. Nie dlatego, że są mało istotne, a dlatego, że jest ich nieskończenie wiele. A tu pstryk - magia! Otwieram dziennik i myślę sobie 'jak wspaniale to pamiętać!'. Mimo że tak czy siak - większość tych słów ma niekoniecznie słodki wydźwięk. 

xx.10.2016

- Kiedy wyszłaś na papierosa od razu po przyjeździe na miejsce przyszedł do mnie O. 

- No dobrze mamo i co? - zapytałam, ale właściwie jakoś mnie to nie interesowało.

- Mówił tylko o tym, jak wielkie wrażenie na nim zrobiłaś! - mama się śmiała, a ja nie kryłam zdziwienia.

- Ja? Zamieniłam z nim wtedy może dwa słowa.

- Ty, ty. Mówił, że zupełnie nie wie o co chodzi, że w ogóle tego nie rozumie, bo przecież masz male cycki i nie za wielki tyłek, a mimo to jest w tobie coś, czemu nie da się oprzeć. 

- Takie rzeczy opowiadać mojej matce? - śmiałam się w głos, ale przecież nie powinnam być zaskoczona, u nas wszyscy zawsze mają na języku to, co na myśli. - I co mu odpowiedziałaś, matko!? 
- Prawdę, dziecko. Żeby zapomniał, bo jesteś modliszką. Małym babskim Casanovą. - niby śmichy chichy, ale wiemy jak jest.

Całe szczęście, że powiedziała mi to na drugi dzień. Spędziliśmy kilka godzin w nocy na górce obserwując z niej małą malowniczą wieś, pijąc drinki i paląc papierosa za papierosem. Rozmawiając o bzdurach i nie bzdurach. Gdybym wiedziała to zanim zamieniliśmy więcej słów najpewniej w ogóle nie byłoby okazji, by otworzyć usta. 

Pewnie nie zapamiętałabym tego. 

***

Te dłonie nigdy mnie nie dotknęły, ale roztopiłam wielkie lodowce na samą myśl o nich. Moja czaszka płonie. Jakieś ponure wspomnienia stoją w ogniu, nic już nie pamiętam, co przed nimi. Zanim otrzesz się o moje palce naucz mnie od nowa kolorów i alfabetu, moja pamięć to biała kartka. Pewnie to błąd, ale wierzę Ci. Cóż złego mogłyby nanieść tak piękne, wdzięczne dłonie? Jestem niecierpliwym dzieckiem, wiesz o tym już doskonale - więc co mi tam! Masz nie kartkę, a całe wielkie zeszyty od razu. Pisz, maluj, rysuj, twórz kleksy, esy - floresy, a jeśli się pomylisz... 

Nie pomylisz się. 

Nic już nam nie może się stać, zima dobiega końca.